Nuttig

'Je hebt op een gegeven moment niks meer te vertellen, hè,' zegt een overbuurvrouw (eind veertig). 'Als je een baby hebt, wordt je wereld zo klein.'
'Ik vind het ook best fijn dat ik even niks hoef.'
'Je kàn ook niks,' zegt de overbuurvrouw fijntjes. 'Je bent aan huis gekluisterd.'
'Ik zit veel op de bank. Met een boek erbij. Een drinkende baby op een kussen tegen me aan. En dan ben ik toch heel nuttig bezig,' zeg ik.
'O, jij wil wel nuttig bezig zijn?'
'Ik voel me nuttig ja.'
'Je maakt niets mee.'
'Ik heb toevallig net bedacht dat ik dat eens heel precies onder woorden zou gaan brengen,' zeg ik. 'Wat ik deze dagen meemaak. Op de vierkante centimeter.'
'Ja, voor jou is een uitje naar een supermarkt al een héél event.'
Ik lach.
De overbuurvrouw kijkt me aan met samengeknepen oogjes en rood geverfde lippen. Hooggehakt. Glimmend paarse lakjas. Wat wil ze van mij? Het is exact twee weken na de komst van Deetje. Me dunkt. Of er niet heel wat gebeurt.
'Ik had er zelf ook nog wel eentje bij willen hebben,' zegt ze zacht.