Uithongeren

'Honger je baby uit en ze neemt de fles vanzelf,' schrijven de specialisten voor.
Een vriendin zegt: 'We hebben onze dochter drie dagen niets anders aangeboden. Ze heeft drie dagen gekrijst. En ik heb al die tijd staan huilen in de tuin. Maar op zondagavond dronk ze uit de fles. Ze moest wel.'

Ik kijk naar Deetje die in de box haar dagelijkse oefeningen doet. Ze probeert van haar rug op haar buik te komen. Ze ligt al op haar zij, steunt en kreunt erbij. Totdat het mollige lijfje zich ineens razendsnel omdraait en er een klein kopje met een bosje zwart haar boven de box uitsteekt. Ze steunt op haar ellebogen en lacht mij breed toe. Een draad spuug komt uit haar mond. Het eerste tandje van mijn kleine flesweigeraarster zit er ook al.
'Jij moet uitgehongerd worden, meisje,' zeg ik. 'Het leven is niet altijd leuk.'
Deetjes heldere, donkerblauwe ogen worden halve maantjes. Van het lachen.
'Jij moet maar leren doen wat ik zeg, jongedame. We zullen jouw willetje moeten breken. Mijn wil is wet!'
Deetje kijkt mij aan, smakt met haar mond. Haar tongetje gaat over lippen. Na haar ochtendgymnastiek heeft ze altijd dorst.
Maar ja.