Als je niet bereikbaar bent

Je telefoon ligt thuis op de oplader. Je hebt de baby naar de crèche gebracht, - hoewel kun je dat eigenlijk nog een baby noemen, die al maïskolven afkluift en washandjes uitzuigt en die een half uur blijft krijsen als je haar de afgekloven kolven en de uitgezogen washandjes weer afneemt, die over een maand één jaar wordt, die al enkele seconden kan staan en gisteren per ongeluk haar eerste losse stapjes zette, die zonet nog zwaaide en 'da, da!' zei, toen ze jou en haar zusje zag vertrekken.
Je brengt het zusje naar school. Je denkt even niet aan de baby, of hoe je het dan ook moet noemen. Alles is zonnig, je hebt zelfs een jurkje aan, je gaat op in het wild gewemel en de uitgeprikte werelddelen van het zusje. Je bent op z'n hoogst tien minuten niet bereikbaar.
Dan kom je thuis, je opent de deur, je pakt de telefoon van de oplader.
Even verwacht je tien gemiste oproepen. De crèche op je voicemail: 'Helaas moeten we je melden dat uw baby plotseling gestorven is. U ging weg en even later viel ze, ze was meteen dood. Het is niet onze schuld. Wilt u ons terugbellen. Wilt u ons terugbellen?'