Iets voor half zes in de ochtend kwam er een schreeuw uit de slaapkamer van de kleine. Na de schreeuw was het weer stil. Maar wij hadden het gehoord en ik wist zeker dat we vandaag niet de enigen waren. Niet veel later stond de jarige al naast ons bed. Aangekleed. Haren gekamd. Gewassen. Totaal in de feeststemming.
'Je moet nog even teruggaan,' zei ik.
'Ja,' zei man. 'Ga anders maar even in bed liggen lezen.'
'Tot zeker half zeven,' zei ik.
De jarige ging zuchtend terug. Na een uur was ze er weer. We gingen met z'n drieën naar beneden. We hadden slingers opgehangen en een grote zeven op de stoel geplakt. Ze had ons die avond ervoor nog aan de slingers herinnerd. Ze was bang dat we haar daar misschien nu te oud voor zouden vinden. Met haar zeven jaren. Tegen alle gewoontes in bleef de kleine maar slapen. We moesten wachten met het feest. Om zeven uur maakten we haar wakker.
'Je zus is jarig,' zei ik.
'Ik ook jarig,' zei ze. 'Ik ook dootje.'
Toen kon het feest eindelijk beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten