Deetje werd twee jaar op bevrijdingsdag maar vandaag gaan we dag drie van haar verjaardag in. Vanmorgen liepen we hand in hand naar de crèche, ik en het dappere ding met de verfrommelde papieren hoed op haar kop, nog net met plakband aan elkaar hangend. Ze wil nooit een echte muts op, maar een feesthoed is heel wat anders. Zoiets voelen ze meteen. Eenmaal binnen wist ze niet hoe ze zich moest gedragen als 'jarige'. Maar al gauw speelde ze weer met haar beste vriend, hoorde ik haar alleen af en toe zeggen 'ik ben jarig.' Gisteravond was ze zo moe dat ze in bad in slaap viel. Bovenop mij liggend als het opgerolde baby'tje van twee jaar geleden. Met veel moeite was de feestmuts afgezet. Ik had haar gewaarschuwd dat het papier in bad week zou worden en zeker kapot zou gaan. Daar lag ze dan met haar armen om mijn nek geklemd. Ik wiegde ons heen en weer. Ik deed steeds een beetje warm water over haar rug en dacht na over vrijheid. Daar had ik net over gelezen op het weblog van Jan van Mersbergen. Ik bedacht me dat vrijheid en geluk echt hetzelfde waren. Toen kwam Jeetje de badkamer binnenstormen en werd de twee-jarige wakker. 'Nog negen nachtjes slapen,' zei Jeetje, 'dan ben ik zeven.' En ze sprong erbij in bad.
Nu nog acht nachtjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten