Veel werelden

Op de heenweg fietste ik een ex voorbij, ik ging rechtdoor en hij precies de andere kant op. 'Hee!' riep ik. Maar er kon niet gestopt worden want ik was op weg naar café Cox om voor te lezen. Waar hij naartoe ging wist ik allang niet meer. Ergens ter hoogte van het Amstelhotel was er een luid toeterend busje, daarin zat mijn vroegere overbuurman te zwaaien. Ik had het gevoel alsof ik door een dorp racete. Bij CoxTales deed ik een stukje uit mijn roman en de mensen waren heel stil. Dus dat is goed. De sfeer was aandachtig. Op een gegeven moment werd er gezegd dat A.F.Th van der Heijden de Libris gewonnen had. Daarna kwam ik bij de vriendin terecht waar een heleboel schrijverstypes zich verzameld hadden met chips en bier om de uitslag van de Librisliteratuurprijs af te wachten. We kenden twee genomineerden, dus die hadden het moeten worden. Maar ik vond Tonio ook een indrukwekkend boek. Daar kon niemand gemakkelijk omheen. Op een gegeven moment bevond ik me in het Amstelhotel. Ik was daar nooit eerder geweest. Een tijdje stond ik op het terras over het water uit te kijken. We praatten over chronologie van een roman, het gebruik van tijd en het woord 'vrollie.' Ook heb ik nog in mijn eentje door het hotel gezworven op zoek naar het toilet. Op de terugweg fietste ik heel hard om de schrijver bij te kunnen houden die de volgende dag alweer in Berlijn moest voorlezen. Toen hij afsloeg, was ik de weg kwijt. Verder kwam ik niemand meer tegen.