Ik voel me Theodor Holman die in de Groene maar blijft schrijven over de moord op Van Gogh. Zo ik, over de onbetrouwbaarheid van mijn computer! Mijn nog niet geïnstalleerde harde kern. Mijn halve wezen! Ik lees net een baanbrekend artikel over vrouwen. Dat in de media nog steeds het beeld gecreëerd wordt dat de vrouw niks belangrijks te zeggen heeft. En dat de vrouw dat beeld soms ook zélf creëert. (Door alleen over haar eigen computertje te zemelen vermoed ik.)
Neem dan het drama in Lóttum. Waar tijdens de jaarlijkse Paardenmarkt een bietje gedronken werd. Een bietje gevochten.
'Gewoon als boeren onder mekaar!' zegt een dorpeling op tv. 'Een bietje houwen!'
Een jongeman werd met een plank doodgeslagen.
'We moeten er rekening mee houden dat dit soort gewoontes uit de grote stad overslaan naar het platteland,' vertelt de regionale politieman in de camera. 'Als in de stad de rage alweer verflauwd is, begint het op het platteland pas echt.'
Hoe zit het met de beeldvorming over het platteland? En wie geeft ons dat beeld?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
1-0 voor Elke. Veldwachter Zwart uit de Kameleon-boeken is aan het woord.
Die eerste zin vind ik machtig mooi. Ik voel me net...
Een reactie posten