Een bericht vanuit mijn zolderkamer. Waar ik net nog sliep en nu alweer omgetoverd in een serene werkkamer.
Onder het dakraam zit ik. Voor het Licht.
Stilte. Hier wordt aan een Oeuvre Gebouwd.
Twee verdiepingen lager poept mijn dochter alweer een dood vogeltje.
Gisteren heeft ze er een gekleid op het kinderdagverblijf.
'Een dood vogeltje! Kíjk ik heb een dood vogeltje gemaakt!' Ze kwam enthousiast naar me toerennen.
(Geen symboliek toekennen aan zaken die onafhankelijk van elkaar gebeuren. Er is trouwens niets mis met dode vogeltjes.)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
...daar ben je, op zolder.
Waar je geen e-mail hebt vermoed ik. Dat zou de leegte in mijn in-box verklaren. Alsof ik mijn computer even heb verlaten - mijn huis! - en op de hoek van de straat omhoog heb gekeken waar ik een berg zie waarvan af rookpluimen komen; ah, het huis van Elke is nog bewoond. Soms moet ik gewoon op een andere plek kijken. Wie durft te zeggen dat schrijvers onbewegelijk zijn?
Esther
Een reactie posten