'Sinterklaas is oud, hè?' merkt Jeetje plotseling op.
'Ja.'
'Heel oud?'
'Heel oud,' zeg ik.
'Maar hele oude mensen gaan toch dood?' Jeetje kijkt bezorgd.
'Sinterklaas gaat nooit dood,' zeg ik.
'Maar wat als álle kinderen dan dood zijn?' vraagt ze.
'Ja, dan gaat Sinterklaas ook,' zeg ik, 'want dan heeft hij geen reden meer om te bestaan.'
'Dan is het wel héél leeg in Amsterdam, hè? Als alle kinderen dood zijn.'
'Ja, maar dat gebeurt niet. Er komen steeds weer nieuwe kinderen.'
Ik doe mijn best zo nonchalant mogelijk te klinken en begin met veel geruststellend lawaai de tafel af te ruimen. Altijd die zware zaken aan het ontbijt.
'En zijn paard?' vraag Jeetje.
'Wat, liefje?'
'Gaat zijn paard ook niet dood of die wel?'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Jeetje is een van de de beste vervangers die de inmiddels overleden (toch?) muze volgens mij kon hebben. Subliem stukje.
Je tips op Club Propaganda zijn trouwens erg nuttig!
Ik zou me best voor kunnen stellen dat Sinterklaas af en toe ook een nieuw paar wil zoals vele mensen na een paar jaar een nieuwe auto wensen, dus de vraag is niet onredelijk.
Een reactie posten