Tijdens een etentje kwamen we op vriendschap. Niet onze vriendschap. Maar vriendschap tussen vrouwen in het algemeen. We spraken over de vriendin van vriendin J. die uit zichzelf nooit iets liet horen.
Het onderwerp zat vriendin J. duidelijk hoog, en mij ook. Bij vlagen. Toevallig zat ik net in zo'n vlaag, dus het praatte lekker.
Ik zag haar de laatste tijd namelijk weer door de stad spoken. Of ik zag haar gestalte - zeker weten - zitten in het café waar we vroeger afspraken. Ze roerde in haar koffie verkeerd. Maar altijd als ze dan opkeek, bleek het niet de vrouw die mij vier jaar geleden per email gedumpt had.
Anderhalf jaar na deze mail zagen we elkaar voor het eerst. In een vreemde kroeg. Waar ze in vogelvlucht vertelde hoe haar leven zonder mij verlopen was - heel gelukkig was ze - en waar ze me uiteindelijk de ware toedracht onthulde van het abrupte beëindigen van onze vriendschap.
'Ik was jaloers,' zei ze, 'ik werd verteerd door jaloezie. Omdat het zo goed ging met jou. Voor mij niet om aan te zien. Zo goed.'
Ze vroeg voorzichtig of ik daar begrip voor wilde proberen te hebben.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten