Ik kwam in de winkel voor een heel ander boek, het lijkt haast een smoes, maar het was echt waar, en ik wil het niet, echt niet, ik vind het kinderachtig, maar kan het niet nalaten onopvallend langs de G te snelwandelen, m'n ogen even over de tafels met boeken te laten glijden, de rechtopstaande covers in de schappen te checken, op dat ene boek. Dat van mij. En in de winkel waar ze eerst nooit was, was ze nu wel. Fier rechtop stond ze. Gisteren precies hetzelfde verhaal, andere boekhandel.
Ik ga ook altijd naar boekhandels waarvan ik weet dat ze m'n boek niet hebben. Lichte vorm van zelfkastijding. Of om op te merken dat vooruitgang bestaat.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Je moet waken voor een te hoge dosis zelfkastijding...
Vieren moet je het succes, steeds maar vieren en het nemen zoals het op je pad komt en niet te bang zijn...."Dat zijn wij niet gewend he mama," zei Dymphi gisteren tgen mij aan de telefoon.
Ik leer de laatste tijd veel van mijn dochter.
Groet Ria
Als de boeken verkocht zijn staan ze er ook niet
Of is het een vorm van snobisme? 'Kijk mij eens boeken lezen die jullie niet in jullie suffe boekhandel met louter pulp verkopen?'
Een reactie posten