Hierbij zweer ik dat ik geen televisie meer kijk omdat ik daar ongelukkig van wordt en ongeïnspireerd door raak. Waarom doe ik het?
Het is er sinds september ergens ingeslopen. Het op de bank hangen. De avond begint met De wereld draait door kijken en zo glijd ik van het ene programma in het andere. Weet ik ineens alles over gamba's, garnalen en scampi's. Maar dat is tenminste nog iets. Meestal kom ik op zo'n avond niets te weten.
Voorheen had ik DWDD nog nooit gezien. Al werd er regelmatig over gepraat en trad ik eens op met de man die er elke week zijn gedichten voorleest.
Het was niets principieels. Ik dacht er gewoon niet aan om televisie te kijken. Ik las een boek. Of ik was de deur uit. Eigenlijk weet ik al niet meer precies wat ik deed. En wat er in Hemelsnaam met mij gebeurd is dat ik nu 's avonds op de bank lig te kijken naar flikkerende paarsrode mensen in een groene gloed. Het is wachten tot de televisie het eindelijk helemaal begeeft. Maar die bakbeesten zijn taai.
DWDD vond ik in het begin nog best leuk om te zien maar ook dat begint repetitief te worden. Na een maand zie ik al steeds dezelfde gasten terugkeren. Dezelfde koppen. Dezelfde onderwerpen. Het is één grote reclameshow. Dat hou ik geen heel televisiejaar vol.
Dat houd ik dus toch vol, dat is het enge, voor ik het weet is het juni en lig ik - met doorligwonden en een draad spuug uit mijn mond - naar de laatste uitzending van het seizoen te staren. En dan de herhalingen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Ik lees en ben op stap en dan zap ik toch nog even rond half een en dan zie ik p&w in de herhaling en *daarna* dan DWDD. Da's pas erg.
Die ophitsende onzin van de Keuringdienst moet je ook niet kijken. Gewoon de eerste de beste film op de commerciele zenders, daar steekt een schrijver wat van op. Hoe wordt het verhaal verteld, door wie, wat? Wat laten ze zien, wat niet? Echt bijzonder effectief.
Ik kijk alles.
En dan het liefst in zo'n zwaar lethargische houding waarbij ik eenvoudig vergroei met de bank. Het enige wat ik wel kan - en dat is mijn redding - is om vanuit deze houding synchroon een boek lezen. Bladeren en zappen.
Het nieuwe multitasken van de generatie Einstein, ja.
Gisteren kreeg ik de vraag of ik een tv wilde hebben. Er waren er een stuk of drie over bij een verhuizing. Ik heb maar gezegd dat ik die niet hoefde te hebben.
Maarten, ik vind het heel verstandig! Roezemoezen, dat multitasken ken ik ja. Met zes boeken en tv aan op bank. Veroorzaakt multibrei. Louter, ik lig dan al meestal in bed. Anders zou ik nachtkijken geen punt vinden. Jan, ook waar. Maar ik word gek van die reclames en kan dus geen film op RTL nog wat bekijken.
Een reactie posten