Een tijd geleden heb ik een facebook account aangemaakt. Of nou ja: ik heb erop geklikt en mijn naam ingevuld. Om te kijken wat het was. Ik begreep het niet direct. En had ook helemaal geen tijd om het allemaal uit te zoeken. Ik moest aan het werk. Maar sindsdien krijg ik regelmatig verzoeken per email van mensen die vrienden met mij willen worden. Ik zeg daar niet graag 'nee' tegen. Ik heb een zwak voor mensen die vrienden met mij willen worden. Het zijn allemaal mensen die ik ken - waar ik weleens iets mee te maken heb gehad - die me expliciet vragen hun vriend te worden. Op facebook dan wel. Dat is anders dan in de echte wereld. Maar toch. Een vriend is een vriend. En die stel ik niet graag teleur.
Gisteren kreeg ik al een aanmaning van facebook zelf: Hi Elke, You haven't been back to Facebook recently. You have received notifications while you were gone.
Dus ik moet er nu snel iets mee. Voor ze straks mijn vrienden niet eens meer willen worden. Maar ik zit ook al op twitter. Daar volg ik mensen en heb ik volgers. Al zeg ik bijna niks. Ik vind volgers van een ander kaliber dan vrienden. Toch voel ik ook een lichte dwang van twitter. Ik moet iets zeggen. Voor ze me straks niet meer volgen.
dinsdag 27 oktober 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Sociale druk? Bekijk het eens van deze kant: http://vodpod.com/watch/1965465-9-twitter-martijn-aslander
hmm
heel iri ja al die dingen die moeten
in het het virtuele leven
foto' s uploaden , berichtjes schrijven, vrienden
worden
en op aangesproken worden
moet in het echtje nog 2 jaar foto's van Julia uitprinten
kank soms nie van slapen
ojee ik verzuip
kzou het zien als een persoonlijk billboard voor jou -omdat je schrijver bent
voor de hardcore fans
een extra website plek
net als twitter dat in het mini is
tis goed virtueel te bestaan denk ik
Eva
Een reactie posten