s t o m

Dit weekend heeft Jeetje voor het eerst het geheim van de taal ontcijferd. De magie van het lezen ontdekt.
Ze kende een paar letters maar heeft er in een razend tempo een heleboel bijgeleerd. En als je letters achter elkaar zet, blijken ze een woord te vormen. Zie mijn kleine Jeetje zitten met vuurrode wangen, voorovergebogen aan de keukentafel, met haar vingertje onder de letters s t o m. Hardop zegt ze de afzonderlijke letters. Haar vinger schuift mee met de letters en dan begint ze weer opnieuw bij de s.
Totdat haar gezicht openbreekt, haar ogen groot worden en ze uitroept: stom! Daar staat stom. En zo volgden de woorden elkaar op. Wat zijn er veel woorden te maken met een beperkt aantal letters.
Het kwam bij mij weer helemaal boven; het moment dat ik zelf het lezen ontdekte. De opwinding. Dat ik de letters op de pindakaaspot en het pak melk - plotseling - begreep. En dat je die letters kon combineren en zo een nieuw woord maken. Het was toentertijd voor mij een belangrijke sleutel. Waar ik in stilte al heel lang naar op zoek was. Toch een beetje alsof ik het licht zag. ( Ja, ja. Zo groots was het.)