Na het avondeten. Vader, moeder en Jeetje zitten aan de keukentafel.
Jeetje hangt bij vader op schoot.
'Wil je een geheim weten?' zegt vader dan.
'Een heel interessant geheim,' benadrukt moeder.
'Ja?' Jeetje schiet rechtovereind.
Vanaf dat moment hangt er een vreemde spanning in de keuken.
Jeetje kijkt moeder aan. Met grote ogen en haar rug recht. Moeder bestudeert het gezichtje tegenover haar, haalt eens diep adem en denkt: Nee, toch maar niet. Ik heb absoluut geen zin in het onthullen van geheimen vandaag. Want daarna is alles anders. Ander keertje.
De spanning verslapt. Jeetje begint in haar neus te peuteren.
'Weet je wat er in mama's buik zit?' zegt vader snel.
'Nee?'
'Ja, wat denk je?' zegt moeder.
Jeetje haalt haar schouders op.
'Weet je het echt niet?'
'Een baby misschien?' zegt Jeetje zachtjes.
'Ja!' zegt moeder. 'Een broertje of een zusje voor jou.'
Jeetje verschiet een paar keer van kleur, ze slikt, knijpt haar ogen dicht en springt dan van vaders schoot. Even later danst ze de keuken rond: 'Ja! Ik krijg een baby! Ik krijg een baby!' Vader en moeder kijken toe.
'Ik krijg een baby! juicht Jeetje.
'Het duurt nog lang hoor,' zegt moeder.
'Wanneer komt onze baby dan?'
'In de lente pas,' zegt vader.
Het is wat, denkt moeder. Zo snel is het 'de onze' al.
Vanaf dan zijn vader, moeder en Jeetje een beetje met z'n vieren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
7 opmerkingen:
G E F E L I C I T E E R D!
(en hoe zit t nu met die wereldreis?)
Louter! Dat is dus ook mijn punt, een beetje.
Volgend jaar. Wat denk je? Is dat haalbaar? Op slow-tempo?
Gefeliciteerd! En na het lezen van het blogje 'Geen goed idee' geheel onverwacht... Succes de komende periode.
elke: ik matig me geen adviezen aan over dingen die ik zelf nooit gedurfd zou hebben...(ik zou denken: met een jong kindje in het amazone gebied met wormen met weerhaken in zijn pisbuis; vliegen in zijn oogkasjes...)
maar ik wens jou toe: met jonge baby in slengdang tussen de lokale bevolking, genietend van de markt en het uitzicht, wiebelend in de hangmat.
Da's mooi allemaal.
Die wormen met weerhaken in zijn pisbuis, daar denk ik nu al dagen aan, Louter. Hoe je die weer wegkrijgt.
Oh wat mooi geschreven, ben helemaal opnieuw ontroerd door het nieuws! Lief!!!
Eva
Een reactie posten