Regelmatig verlang ik ernaar terug. Precies zeven jaar geleden verbleef ik voor een paar maanden op een oud landgoed in een afgelegen dorp in de Cevennes. Bij een Nederlandse schrijver en zijn vrouw. Ik betrok daar een gastenhuisje om aan mijn eerste roman te schrijven. (Die, eenmaal weer thuis, volledig ontspoorde. Omdat zelfs de muggen gingen praten in een dorp met een algeheel spraakverbod.)
's Ochtends werkten we op het landgoed. De kastanjes moesten geraapt, de kippen gevoerd, het hout gehakt en de bramen gesnoeid. Op een Lamborghini traktor reed ik mee door de bergen. 's Middags werd er geschreven. Tot exact zes uur. De structuur lag vast. De lucht was er zuiver. Eenmaal per dag checkte ik mijn email bij de schrijver thuis.
's Avonds keken we films met z'n drieën. En dan liep ik het donkere pad weer af, naar de voormalige stal die nu mijn huisje was. Beneden mij scharrelden de everzwijnen. Verder was het er echt heel stil. En echt heel donker.
Toen de schrijver en zijn vrouw voor twee weken naar Nederland gingen, was ik daar helemaal alleen. Dat was echt heel eng. Daar verlang ik ook naar terug.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
ik heb ook nog een sta caravan op de Veluwe :-)
Een reactie posten