Mijn winterjassenprobleem was groot

Ik kon er nergens een vinden. Dus bood mijn moeder vorige week aan:
'Je mag mijn oude, beige winterjas wel hebben! Ik heb meer dan genoeg winterjassen.'
'Volgens mij is die ook veel te krap,' zei ik hoopvol.
'Nee hoor,' zei ze, die is lekker ruim en lekker warm!'
'Maar geen enkele winterjas past me nog,' zei ik.
'Die oude, beige jas van mij wel,' zei ze. 'Daar zit niet veel model in.'
'Dan is het misschien wel een idee, ja.'
'Zeker weten!' zei ze. 'Het is gewoon een heel neutrale jas. Daar past àlles bij.'
'Het is inderdaad het beste als ik me nu in neutrale kledingstukken hul.'
'Met een mooie, fleurige das erbij zal die jas je nog heel leuk staan!' Mijn moeder werd steeds enthousiaster.
'Ja.'
'Nou, kind! Dan is dat jassenprobleem toch mooi opgelost?'
Ik knikte. En zag mezelf al waggelen in de oude beige winterjas. Die lekker ruim en lekker warm was. Met een mooie, fleurige das strak om mijn dikke nek gedraaid.

Toen ik vandaag voor de spiegel van een dure kledingzaak stond, dacht ik aan mijn moeder. De jas die ik aanhad, was niet echt warm. En ook niet al te ruim.