Goh, wat een kortstondige opwinding weer hier. We bezichtigden een huis. Niet dat dat iets nieuws is. Het begint de grootste sleur in ons leven te worden. Toch lijkt het er op dat er binnenkort een stulp voor ons is. Op een winderig stukje Amsterdam. Waar geen bomen staan. Maar wel veel ruimte. En waar de mensen met kinderen naartoe trekken omdat ze uit hun woning groeien. Als we maar lang genoeg wachten en nog maar weinig keuze hebben, zien we de voordelen van zo'n vinexwijk uiteindelijk allemaal echt in.
Over groei. Ik groei niet alleen, mijn boekenstapel groeit met mij mee. Van alle kanten vallen mij plotseling boeken ten deel. Dat bevalt me. Maar als ik iets aan het schrijven ben, lees ik - buiten mijn nachtelijke slapeloosheid-uurtje - niet erg veel. Nu schrijf ik de laatste tijd steeds en vooral en bovenal. O, ik wou dat ik ooit alles gelezen zou kunnen hebben. En o, ik benijd de mensen die weinig slaap nodig hebben. Van die hele alerte lui.
Nog iets. Het regenachtige sinterklaasweekend brachten we door in een Landall Greenparks op de Veluwe. Bij de open haard. Of in het zwembad. Of in bad. Ook zo'n park vonden we ineens heel handig. Praktisch. Van alle gemakken voorzien. Zo zie je maar weer. Niets zo voorspelbaar als de mens. En het begint allemaal bij een last-minute weekendje. Straks willen we niet anders meer.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Oh en toch zie ik zo'n bossig vakantiepark zo een decor voor een meer lugubere ontknoping van je verhalen worden.
Maar ik begin me hier toch wel een beetje zorgen te maken.
O jee, o jee.
@maarten, dat is het voordeel ja. De lugubere ontknoping ligt altijd op de loer. Bijna overal waar ik kom. Gek is dat.
@ Roezemoezen, ik ook. Ik ook.
@Cathelijne, o ja, o ja.
Een reactie posten