Stilzitten

'Nederland wordt kampioen!' roept Jeetje uitzinnig als ik haar van school haal. Op het schoolplein rennen kinderen in het oranje. Er wordt geschreeuwd, gejuicht en op die oranje toeters geblazen. De kinderen zijn uitgelaten, de grote mensen nog erger. Ik heb onderweg mannen gezien met schuimrubberen voetballen op hun hoofden en claxonnerende auto's met vlaggen op het dak. In het voorbijgaan hoor ik moeders hun kleuters uitleggen dat dit niet de laatste wedstrijd was. Dat Nederland nog een heleboel wedstrijden gaat spelen. Omdat we wereldkampioen worden. Ik zie oude vrouwen met hun wangen in de Nederlandse driekleur beschilderd.
'Nederland heeft gewonnen,' schreeuwt Jeetje met een rood hoofd.
'Hebben jullie voetbal gekeken in de klas?' vraag ik.
'Ja! Dat is urenlang stilzitten en we mochten er een snoepje uit de snoeppot bij kiezen!'
'O, wat leuk.'
'Ja!'
'En tegen wie speelde Nederland?'
'Tegen Afrika!' krijst Jeetje. 'Nee, tegen de Noordpool.'
Waarom knopen ze er dan geen topografie lesje aan vast? vraagt deze moeder zich af.