Met een paar truien en mutsen op, drie paar kousen aan, aanvaardde ik gisteravond de tocht naar de kroeg in de stad. In East of Eden was het verjaardagsfeestje van de vriendin die op het kruispunt van twee levens verkeert. Middenin een scheiding en aan het begin van een nieuwe liefde. Nog zonder huis. Hier kwamen haar oude en nieuwe leven bij elkaar. Dat was mooi om te zien.
Het bleek meteen het thema van de avond.
Toen ik er binnenkwam, stond ik oog in oog met de ex van een andere vriendin. We omhelsden elkaar. Ik herinnerde me nog zijn gelukkige blik toen hij vier jaar geleden de deur opendeed om mij hun kersverse zoontje te laten zien. Nu had ik al dik twee jaar niets meer van hem vernomen.
Ik zei: 'Kom anders een keer bij ons langs met de jongen.' Hij knikte. We wisten allebei dat hij het nooit zou doen. Het is vreemd. Dat mensen blijkbaar zo uit je leven kunnen vallen. Maar er kunnen er dus heel snel weer een hoop bijkomen. Dat zag ik gisteravond ook.
Het leven blijft maar weinig zekerheden bieden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten