Aan het einde van onze straat, wordt er geschaatst. Het ziet er hier onvoorstelbaar paradijselijk uit. Licht, zonovergoten. Er lopen mensen met ijzers langs ons huis, zoals ze in de zomer in bikini's voorbij komen. Deetje en ik zitten binnen naar hen te kijken. Deze ochtend gleed ik over het ijs met haar in een slee achter me aan.
Deetje bleef de slee maar 'boot' noemen, ze wees af en toe naar het water en zei 'zwemmen?'
En ik zei: 'Nee, dat is ijs.'
'Mmmmm, ijs.'
'Dat is geen lekker ijs. Dat is ijs om op te schaatsen.'
'Sneeuw,' zei ze toen maar. En na de zoveelste ronde op die slee, zei ze: 'Nee sneeuw. Deetje nee sneeuw!' Na dit een paar keer gezegd te hebben, stapte ze af en ging huilen. En toen ik haar weer in de slee wilde zetten om richting steiger te sleeën, riep ze 'Nee boot!' En ging op haar rug in de sneeuw liggen. In haar idiote groene pak waarover Jeetje vanmorgen opmerkte: 'Ik vind het zielig. Zij weet helemaal niet dat ze er zo raar uitziet.'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten