's Ochtends vroeg, komt de buurman - die disc jockey is - al bloem lenen. Voor het avondeten. Terwijl zijn vrouw en kinderen niet thuis zullen zijn, stooft hij voor zichzelf konijnenbouten met gepofte aardappeltjes en pastinaak. Het konijn moet uren garen maar dan heb je ook heerlijk, zacht, lichtbruin vlees. En dan nog een goed glas wijn erbij, zegt hij verheerlijkt. De manier waarop hij het vertelt, de zorgvuldigheid, intrigeert me. Omdat het het zoveelste bewijs is dat mensen anders zijn dan je denkt. Tegenstrijdiger. En omdat ik, als er niemand thuis is, het niet eens in mijn hoofd zou halen om te koken. Een boterham zou ik, staand aan het aanrecht, naar binnen proppen. Zodra de kinderen uit het zicht zijn, koken man en ik allebei niet meer, we ruimen niet meer op, we stoppen met alles eigenlijk.
Als ik de buurman uren later bij het ijs tref, denk ik onmiddellijk aan het konijntje dat thuis in zijn pan ligt te sudderen. Tussen de verse kruiden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Vrouwe Elke,
Kijk, dat heb ik nou ook. Dat iets in je mond proppen als je alleen thuis bent, bedoel ik. Ik vind eten eigenlijk maar tijdverlies. En ik lust alles (als er maar geen spelden in zitten).
Met vriendelijke groeten,
De Drs.
Een reactie posten