Exotisch beroep

Na een hele dag schrijven, en de andere normale dingen, zoals kinderen warm eten geven, yoghurt, voor en na de maaltijd buiten op de stoep hangen met buren terwijl zij met fietsjes, skates en andere wagentjes rondrijden, kwam ik in de stad ergens terecht waar iedereen een boek aan het schrijven was, die allemaal in het najaar uit moesten komen, en die allemaal goede beginhoofdstukken geschreven hadden maar nu de rest nog. En toen kwam ik in de Balie waar ik het programma Voetlicht bijwoonde, en sprak ik ook mensen die een boek schreven en die in de najaarsaanbieding gingen. Ik dacht: die najaarsaanbieding moet ik dus ook halen. Toen ik 's nachts terug fietste, het eiland opreed, de kaarsrechte nieuwe huizen zag, was mijn eerste gedachte, dit is het toch ook niet. Tweede: als de kinderen groot zijn, als ze naar de middelbare moeten, verhuizen we terug naar de stad. Daar doe ik die kinderen dan geen plezier mee. Maar je kunt ze niet steeds maar een plezier blijven doen. Misschien doe ik ze er tegen die tijd trouwens wel een plezier mee.
'Ik wil eindelijk eens iets over de aarde leren,' zei Jeetje gisteren nog.
'Over de aarde?'
'Ja, ik wil meer weten over de aarde. Voor als ik later op het platteland ga wonen, dan weet ik dat nu alvast. Dat is handig.'
'Wil je niet in de stad wonen?'
'Nee, o nee, daar is het veel te druk.'
'O.'
'Ik wil boerin worden,' zei ze.