IJburg

Ik roerde gestaag in mijn Jasmijnthee en zag de cursisten één voor één binnen druppelen. Ze schudden hun haren uit. Ze woonden allemaal om de hoek van het nieuwe Creagebouw, bij Artis, maar binnen vijf minuten waren ze toch helemaal doorweekt geraakt. Een collectieve hekel aan regenjassen en allemaal onder dezelfde bomen van de Nieuwe Kerkstraat doorgefietst. Die bomen staan bekend om hun buitenproportionele druppels.
Ik had erg moeten haasten om de tram op tijd te halen. Halverwege nog een kinderoverdracht. Tram 26 en dan nog een stukje met tram 10. Terwijl ik eigenlijk had willen bewegen. Maar fietsen vanuit het eiland waar ik woon, had mij waarschijnlijk doorweekter dan doorweekt gemaakt. Ook al heb ik een dure regenponcho. Een doorweekte juf is geen gezicht. Een druipende juf leidt af.
'Woon je ver van Crea?'
'Best,' zei ik.
'Waar woon je dan?'
'Op IJburg.'
'Nooit geweest.'
Na een tijdje zei iemand: 'Ik heb het misschien weleens vanaf de snelweg zien liggen. Afslag IJburg.' Met dichtgeknepen ogen. Alsof hij zich toen ergens ver weg van de beschaving bevond.
Ik vond het al heel wat.