Huishouden

De vloer ligt vol kruimels, duploblokken en losse sokken. De voorraadkast is leeg, er is niets meer voor op het brood, er is niets meer voor in de pan, er is sowieso niets meer, maar al sukkelend door de supermarkt heb ik werkelijk geen idee wat we moeten eten vandaag. Ik kom ook nergens op. Wel heb ik alvast paaseitjes voor de crècheleidsters in het mandje gedaan. Er is in de hele winkel geen aanknopingspunt te vinden voor wat wij moeten eten, niets van een inspiratiebron. Overal dezelfde rekken. Na tien minuten zo te hebben gelopen uiteindelijk twee kale pizzabodems gepakt. Voor met z'n vieren. Ook een krop sla en een courgette. Vlakbij de kassa's zit een jongen van een jaar of negen op de vloer in kleermakerszit een stripboek te lezen. 'Jens! Jens! Jens!' Het is vermoedelijk zijn vader die daar dubbelgeklapt over een stang hangt. Haar in zijn gezicht. Twee volle tassen in zijn hand. Maar de jongen doet alsof hij vader niet hoort. Dat houdt hij lang vol. Misschien zit hij er nu nog te lezen. Thuis maak ik strikjes voor om de paaseitjes. Dat hebben de leidsters verdiend.