Al douchend trok ik plukjes vies haar uit de afvoerput - niet mijn haar natuurlijk, maar het haar van de beesten die hier stiekem douchen als ik de andere kant op kijk. Soms moet ik me op iets anders richten namelijk. De inauguratie van een president. Of de configuratie van een computer. Ik kan niet steeds de douche in de gaten houden.
Bij mijn doucheruimte moet je je een gangkast voorstellen.
Ik trok. De vochtplek op het plafond leek zich weer te hebben uitgebreid, ook de muurverf bolde per douchebeurt meer op. Alsof er daarachter iemand in ademnood zat.
Het rufte ontzettend, het waren rotte dotten. Ik trok, en trok, totdat ook de dikste dot - de boosdoener - er eindelijk uit floepte.
En daar stond ik, naakt, met een zwart muizenlijk in mijn handen. Bleek ik al die tijd aan zijn staart hebben staan trekken.
Ik schreeuwde. Het water was ook ineens kokend heet geworden. Alsof daarbuiten de koudwaterkraan dichtgedraaid werd.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
kijk, dat zijn de momenten waarop je weet dat je leeft.
deze blog is goed voor een nachtmerrie. of een filmscript.
Toen ik een jaar of zes was vertelde mijn buurjongetje dat in een wc - zes huizenblokken verderop - een slang was gevonden. Kronkelend lag hij op de afvoer.
Nu, na het lezen van jouw verhaal, weet ik dat ik er weer een obsessie bij heb: doucheputjes.
Wat is dat toch met die doucheputjes? Walter had het er ook al over.
Goed verhaal trouwens.
ik ken iemand in Amsterdam die een rat in zijn toiletpot vond. Sindsdien doe ik de deksel er niet meer op. Want dan is dat openen me steeds te spannend...
Een reactie posten