We kijken, samen met de deskundige in de televisiestudio, naar een man die naast zijn verwoeste huis staat. Onder een enorme berg stenen en puin liggen zijn vrouw, zijn dochtertje van drie, zijn vader en een vriend die de man een minuut voor de aardbeving uit zijn huis riep. En zo onbedoeld zijn plaats innam. Over de brokstukken lopen honden en hulpverleners. Een Amerikaanse hulpverlener spuit iets op een grote steen. In fel oranje. Als teken dat ze daar geweest zijn en niet meer naar overlevenden hoeven zoeken.
De man kijkt de camera in. Hij haalt zijn schouders op en laat ze weer vallen. Dit doet hij een paar keer achter elkaar.
'Ik zie geen toekomst meer,' mompelt hij. 'Ik weet niet eens hoe ik mezelf nu in leven moet houden. Er is geen toekomst.'
Hierna worden we weer overgeschakeld naar de studio.
De deskundige groot in beeld. Zijn ogen glimmen.
'Ze zijn het daar gewend, ' spreekt hij vol vuur tot ons. 'Het zijn overlevers! Echt waar. Zelfs deze man die nu zegt dat hij geen toekomst meer heeft, ik wed dat hij over vijf weken weer begonnen is met het opbouwen van een heel nieuw leven. Dat durf ik te wedden. Als je over vijf weken bij hem terugkomt, is hij gewoon weer begonnen.'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten