Derde zondag op een rij

Het is alweer de derde dag van het nieuwe jaar en ik heb nog niks gezegd hier. Maar wel al veel meegemaakt. Ik ben net wakker.
'Waarom zit er overal een lijn in?' was de eerste vraag die mij vanochtend gesteld werd. 'Mama, waarom begint alles met een lijn?
'Mamaha? Geef eens antwoord. Ook in mensen zitten lijnen.'
Ik pakte er traag een cirkel bij.
Maar zelfs in een cirkel ontdekte Jeetje een lijn.
In een adem door werd mij gevraagd waarom de aarde plat aan onze muur hing, terwijl die dus eigenlijk rond was. Hoe hadden ze de aarde dan plat geslagen? En waar werd papier trouwens van gemaakt. Maar hoe deden ze dat dan precies?
Ik at van mijn beschuitje honing en dacht na. Ik had heel, heel diep geslapen. Sinds het nieuwe jaar was begonnen, leek ik meer moeite te hebben met ontwaken.

Gisteravond toen we terugkwamen van een feestje moest Jeetje voor het eerst van haar leven overgeven. Achterop de fiets. Over papa heen.
'Kijk Jeetje, zo ziet het eten er dus uit als het in je maag zit.'
Thuis bestudeerde ze het braaksel dat tot op haar schoenen zat. En in papa's haar.

Vannacht las ik weer een verhaal van Wells Tower. Uit: Alles verwoest, alles verbrand.
En dat is een goede schrijver. Die Wells. Ik raad hem aan. Als ik zijn verhalen lees, krijg ik in elk geval meteen ontzettend veel zin om weer een fris verhaal te beginnen.
Zoveel mogelijkheden als er zijn.