Fik

De hele middag zat ik al in de stank boven - alsof er plastic brandde - maar de gaskachel was het volgens mij niet. Dus bleef ik zitten. Tot mijn ogen traanden en mijn keel schrijnde. De verhalen moesten af.
Aan het eind van de middag zou ik naar De Balie gaan omdat het programma van Hotel van Hassel daar gepresenteerd werd. Een korte verhalenfestival in april waar ik van alles voor ga doen. We hadden de gaskachelspecialist inmiddels gebeld en die zou over een paar uurtjes even langs komen. Maar die kachel stond allang uit, en de geur werd erger. De stank hing inmiddels in het trappenhuis.
En toen ik mijn jas al aan had, zei man: 'Of zal ik 112 maar bellen?'
Ik keek naar de twee kindjes in de kamer. Jeetje was als prinses verkleed en haar vriendje speelde lief met playmobil.
'Denk je echt dat ik weg kan gaan?' vroeg ik nog.
'Ja, ja,' zei hij, 'ga maar.'
Toen ik bij De Balie aankwam, belde ik voor de zekerheid nog even naar huis.
'Er zijn elf brandweermannen boven,' zei man, 'er staan twee brandweerwagens voor de deur met zwaailichten. Maak je geen zorgen.'
'Neem jij wel mijn verhalen mee, als je straks naar buiten moet?' zei ik nog.
'Waar liggen die?' vroeg man.

(Morgen meer)