Ik ben een streepje

'Mama, ik heb een vraag voor de krant!' roept Jeetje vanuit de woonkamer.
'Wat zeg je, honey?' Ik zit in de rode kamer te lezen en houd mijn vinger bij de alinea over de gevangenis waarin een zwangere verkeert.De eenzame cel.
'Waarom bestaat de hele wereld uit streepjes?'
'Dat is een goeie. Dat heb ik me ook weleens afgevraagd.'
'Wat bestaat er dan uit streepjes?' vraagt man.
'Alles toch?' zeg ik.
'Ja, alles bestaat uit streepjes,' roept Jeetje. 'Overal zijn streepjes. De bank, de stoel, het raam, de vloer, het papier, mijn vinger en mijn hand, de tafel, de stiften...'
'Streepjes?' vraagt man.
'Zie jij dat niet?' vraag ik.
Hij schudt zijn hoofd.
'Ik weet nog dat ik erachter kwam dat er overal om me heen streepjes waren,' zeg ik, 'en dat al die streepjes ook nog eens met elkaar verbonden zijn.'
'Of puntjes,' krijst Jeetje nu. 'Puntjes! Als je goed kijkt, mama, zie je overal hele kleine puntjes. En dat worden dan streepjes.'
Op dit punt haakt man af.
Groetjes, Streepje (en Puntje)