En dan, terwijl je net geconcentreerd bezig was, komen ze allemaal weer terug. De één op je arm blijft aan je haar trekken en schreeuwt 'bal, bal, bal' in je oor. De ander eist dat zij óók naar het sprookjesbos toneelstuk wil, gaat prompt huilen omdat ze daar nog helemaal niet geweest is, en ze heeft op school ook haar vinger heel erg bezeerd. Intussen klimt de één op het podiumpje en valt er - als je je even hebt omgedraaid om de ander te helpen met het opnieuw maken van haar staart en het van dichtbij bekijken van de pijnlijke vinger - ook weer voorover vanaf. Met het gezicht op de vloer.
Je troost haar innig.
Ze bijt met haar twee hagelwitte ondertandjes in je neus. Je roept: 'au, au, au.'
De één schaterlacht, en de ander ook.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten