Het voordeel van een werkkamer elders - met een groot raam van matglas - is dat je niet naar buiten kunt kijken maar toch ergens anders bent. Buiten. Dat je naar je werk moet fietsen. In plaats van al op je werk te zijn - altijd op je werk te zijn - en daarna gaan fietsen. Voor de beweging.
Er schijnen oud KNIL militairen bingo te spelen in het klaslokaal onder de werkkamer. Zoiets gebeurt alleen elders.
Ik kan op sommige dagen ook echt overwerken. Zonder dat kleine Jeetjes binnenstormen. Zoals man ook overwerkt als hij moet overwerken. Het is makkelijker om werk en privé te scheiden, daar er een kwartiertje fietsen tussen zit. Dat waait door.
Het lijkt mij een waar avontuur om een kamer voor mezelf te hebben, in een ander deel van de stad.
Het nadeel is dat het kan regenen en je toch moet fietsen, de fragmentatie, en dat je dingen daar hebt laten liggen die je thuis nodig blijkt te hebben. Dat je dus meteen weer terug moet. Mail kan er niet steeds gecheckt worden. Dat heeft voor- en nadelen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Toch klinkt het wel als een enorme luxe.
Dat zeggen er meer. Ik weet niet goed hoe ik dat 'luxe' op moet vatten.
Als in: zo'n kamer hebben, of niet hebben. En vooral boven KNIL-militairen die bingo spelen, kom op zeg, das toch luxe!
Een reactie posten