Er stonden twee lieve vrouwen aan mijn deur. Een oude en een jonge. Ze waren allebei knap, niet lijkbleek en droegen moderne kleding. Ze wilden goed nieuws met me delen. Etc, etc, etc. Je kent ze wel. Maar hoe ik hen nou bekeerde?
Ik ben er zelf nòg verbaasd over. Het ging razendsnel. De vragen die ik op hen afvuurde. De antwoorden die ze gaven. En toen – pats - mijn vragen weer. Ik zag mezelf plotseling bovenaan de trap - vol vuur - staan preken. En ik weet niet precies hoe het ging, maar ineens concludeerde de jonge vrouw zelf: ‘Ja en dan kom je natuurlijk wel uit bij de evolutieleer.’
'Ja,' zei ook de oude vrouw.
‘Precies!’ zei ik.
Ze lachten ongemakkelijk.
‘Zullen we maar gaan?’ vroeg de oude vrouw toen.
Ze gingen. Ik had een klik met die jonge vrouw. Ze zou mijn vriendin kunnen zijn.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten