Het bewerken van een boek is een vreemde bezigheid. Het is het slachten van een boek. (Zonder het te laten overlijden). Het is het wegkappen van de woorden, zoals oerwouden gekapt worden. Als 'de schrijver' erbij was, zou hij boos zijn. Of tenminste verdrietig. Hij zou zich verbijten. En ik heb nu juist steeds het idee dat hij erbij is. Omdat ik hem een beetje wòrd. Maar tegelijk de grootst mogelijke afstand tot zijn werk bewaar.
Zo had ik op het boekenbal de neiging Kluun aan te klampen als een oude bekende. En ook als ik Remco Campert in de Bijenkorf zie staan, meen ik hem op een ander niveau te Kennen. Beide heren heb ik nooit ontmoet. Maar hun werk wel geslacht. Misschien is ontleden een beter woord.
En morgenavond lees ik hier voor. Als mezelf. Dus als je zin hebt?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Het in stukken snijden heeft dochtertje blijkbaar van geen vreemde..
en haar mama waarschijnlijk ook niet.
Een reactie posten