Impulsief gedrag

Het vlotte niet met werken.
Het kwam misschien omdat het de dag na pasen was, de zon buiten scheen, de bewerking van het hoorspel al een week ingeleverd was en mijn griep vandaag toch echt wel voorbij. Om 14.00 u had ik een afspraak. Daarvoor zou ik alleen mijn eerste verhaal maar hoeven nalezen. Voor het eerst sinds tijden. Wat in de kantlijn kriebelen. De redacteur van mijn eigen werk moeten zijn. Wat is daar nou moeilijk aan?
Eerst las ik 'De eenzaamheid van de priemgetallen' nog snel uit. Het was geen boek om lang over te doen. Maar het onderwerp beviel me en de structuur ook. De grote sprongen in de tijd die Paolo Giordano zich veroorloofde. Dat schoot lekker op. Ik ruimde de kamer wat op, gooide rondslingerende kleren op één hoop, rende het huis een paar keer op en neer. Ik keek op Funda. Of er ergens een nieuw huis was. Eentje met meer bewegingsvrijheid. Ik moest nog even zien wat er met Pasen getwitterd was. Waar iedereen geweest was. Ik moest dat ook weten van de mensen die ik niet kende. En voor ik nog maar halverwege mijn werk voor vandaag was, liep het al tegen tweeën en was ik voor de lol last-minutes aan het checken die mij en mijn gezin op zeer korte termijn naar Portugal zouden kunnen brengen.
'Ik wil op vakantie,' was het gisteren door mijn hoofd geschoten. 'Iedereen gaat maar dood. We moeten er toch van genieten? Of niet soms?' Het zou trouwens ook een erg leuk cadeau zijn voor mans verjaardag.
Ik drukte op 'send'. En een seconde later had ik een boekingsbevestiging in mijn mailbox. Uw vlucht is gereserveerd. Ik wist niet waar het plaatsje lag dat ik geboekt had. En ik had ook geen tijd om het op te zoeken. Want ik moest weg.