Ik werk met uitzicht op de zonnige binnentuintjes. Katten die over de daken sluipen. Of er liggen te soezen. De balkondeuren en ramen staan open. De balkondeuren van het huizenblok tegenover mij ook. Witte vitragegordijnen wapperen. Er komen de hele tijd vreemde geluidjes achter vandaan. Alsof er iemand gemarteld wordt. Ik zit achter mijn grote beeldscherm. Met vette haarslierten in mijn nek. Omdat ik mijn lichaam van top tot teen ingesmeerd heb met warme zonnebloemolie. Een belangrijk onderdeel van mijn nieuwe Vata Grounding Program. Omdat ik - zeg maar - een vliegtuig ben dat nooit ergens landt.
Inmiddels is het geluid aan de overkant overgegaan in geschreeuw. Het woeste krijsen van een vrouw. Oerstoten.
Er is gewoon iemand aan het bevallen achter de witte gordijntjes. Hier en nu. Vijftien meter van mij verdaan. Een versneld Grounding Program. Een crash.
Het is wachten op het babygehuil.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Zou Erna dat ook allemaal te bieden hebben?
(babygehuil komt toch pas negen maanden na de rare geluiden?)
Een reactie posten