Voor het eerst in pakweg zesduizend jaar zit ik achter de computer en meteen krijg ik een sms. De tijd drupt weg, lees ik. Kus: man.
Hij heeft zijn laatste infuus vervroegd gekregen en daarna zal hij de taxi naar huis nemen. Geen seconde langer blijft hij daar.
Moeder is naar haar huis vertrokken. En ik heb Jeetje net precies in bed gelegd. Jeetje is gisteren vier jaar geworden en dat werd een groot feest. Vandaag wisten we de sporen en troffen we voorbereidingen voor de plotselinge terugkeer van man. Een compleet bacterievrij huis.
De tijd loopt. De afwas staat er nog. De kranten liggen klaar. Jeetje roept met het zoveelste smoesje.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten