Er arriveerde een taxi

En toen arriveerde er een zwarte taxi in mijn straat. Gisteravond laat. De lucht had niet donkerder kunnen zijn.
Vanuit het raam, van boven, zag ik man uitstappen. Met een tasje in zijn hand. Hij droeg een joggingbroek en sportschoenen. Ik zag een lachje op zijn gezicht.
Even later stapte hij mijn huis binnen. Hij ging op mijn zwarte stoel zitten en keek mijn kamer rond. Ik zat op de bank naar hem te kijken. Hij zag er van de zijkant nog precies hetzelfde uit. Ik durfde hem niet aan te raken. We praatten wat.
'Waar is de oplader van het fototoestel?' vroeg ik.
Hij stond op en liep naar de kast waar, inderdaad, de opladers lagen. Ik schonk thee in.
We dronken yogi thee en keken naar de diashow van Jeetjes vierde verjaardag. Man met infuus en een jarig Jeetje op schoot.
Nu zat er op die plek een grote witte pleister. Verder waren zijn armen nog precies hetzelfde.
'Lust je een glaasje wijn?' vroeg ik tenslotte.
'Mag ik dat wel?'
'Dat weet ik niet.'
We waagden het erop. Man kwam naast mij op de bank zitten. We dronken een glaasje wijn. We proostten. Op hem. Op het leven. Op ons. In ons huis, in onze straat.
Het ging goed.