Een huis met een tuin

Ik breng Jeetje met de trein naar Nijmegen waar opa en oma staan te wachten. Zij zullen haar met de auto verder vervoeren. Dieper en dieper het platteland in. En ik neem dezelfde trein weer terug.
Thuis gaat de telefoon.
'Met Elke.'
'Met Jeetje,' zegt Jeetje.
'O, hoi Jeetje.'
'Mama?'
'Ja?'
'Ik wil geen balkon. Ik wil een huis met een tuin.'
'O, ja?'
'Ik wil verhuizen,' zegt Jeetje.
'Naar hetzelfde dorp als opa en oma?' zeg ik zacht. 'Bedoel je dat?'
Een moment blijft het stil aan de andere kant van de lijn. Hier komen we op een kritiek punt. Stel dat ze daar persé naartoe wil verhuizen? Dan zal dat vanaf nu een wig tussen mij en mijn dochter drijven. Eén van ons zal ongelukkig worden.
'Nee,' zegt Jeetje. 'Ik wil een huis met een tuin in Amsterdam.'
'OK,' zeg ik, 'zal ik dat voor je kopen.'
'Ja,' zegt Jeetje.
'Anders nog iets?'
'Nee, dan geef ik nu oma even, goed?'
En weg is Jeetje. De tuin in natuurlijk.