vrijdag 21 januari 2011

Binnenkort

Ik ben zo blij met het bestaan van de elektronische post, want ik moest op de één of andere manier met de kapper in de straat in contact zien te komen. Voor mijn moeders verjaardag, volgende week. Misschien lukt dat nu nog, misschien ook niet. Ik weet niet óf en hoe snel de kapper op mijn mail zal reageren.
Ik kom elke dag een paar keer langs de kapsalon, en heb in mijn hoofd, mijn hoofd er al heel vaak om de deur gestoken.
'Zeg, heb je binnenkort even tijd voor me?' zei ik dan. 'Hee, het is weer tijd. Maar dat had je zelf natuurlijk ook wel gezien.'
De ene keer ben ik met kinderwagen - en dan moet ik tegelijk de deur openhouden, de wagen over de drempel duwen en dat alleen maar voor zo'n vraagje - de andere keer is hij weer iemand aan het knippen of neemt hij net een hap van zijn boterham. Dat zie je allemaal want de zaak is van glas.
Ik ben er sinds we hier wonen twee keer geweest. De kapper is aardig en hij knipt goed.
De afspraken zijn toen 'toevallig' door man gemaakt. 'O, als je daar toch langs komt, vraag dan even of hij binnenkort tijd heeft om mij te knippen?'
Het ligt niet aan de kapper. Als we eenmaal een paar keer gebeld zullen hebben, zal het makkelijker gaan. Dat weet ik.
Mijn vorige kapper, in mijn oude buurt, belde ik op den duur gewoon op. 'Ik wil graag een afspraak maken,' zei ik dan.
En daar werd nooit raar over gedaan.

1 opmerking:

Anoniem zei

weet je wat helpt? doen alsof je iemand anders bent. maxima ofzo. of iemand uit goede tijden slechte tijden. dan is het ineens heel normaal.