Ik zit aan een nieuw bureau dat vijf jaar ouder is dan ik. Hier zal het verhaal over het meisje met die domme moeder dus langzaam maar zeker mijn hoofd uitgetrokken worden. Waarvan nu alleen nog maar flarden bestaan. Ideeën. Half afgemaakte alinea's. Losse zinnen. Bedenksels. Ik vergaar informatie, lukraak lijkt het, over aangeboren kleinhoofdigheid, prikpillen, bureau jeugdzorg, kleine hondjes, Theo en Jolanda, Mengele en zwakbegaafden, en ik schrijf op: Ieder van ons heeft z'n eigen kleine nachtmerrie.
Maar uiteindelijk zal het allemaal heus wel één kant opgaan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten