We zijn weer geopend!

'Ik vind het heel erg voor Maria dat ze geen huis hadden toen Jezus geboren werd,' zegt Jeetje (5,5)
'Ja, dat is pech.'
'Je moet eigenlijk ook een bijzondere moeder zijn, als je zo'n bijzonder kindje krijgt.'
'Jij bent ook een bijzonder kindje,' zeg ik.
'Nee mam, ik ben een heel gewoon kindje.'
'Ik vind jou een heel bijzonder kindje.'
'Dat zeggen àlle ouders over hun eigen kind,' zegt Jeetje, 'dat is niet waar. Ik ben gewoon. Jezus was bijzonder. Hij is de zoon van God, toch?'
'Ja.'
'Sommige mensen denken dat God bestaat en andere mensen denken van niet.'
'Precies.'
'We zullen het nooit weten,' zegt Jeetje. 'Niemand heeft hem ooit gezien.'
'Wat denk jij?'
'Ik denk dat hij niet bestaat. Maar ik kan het ook niet helemaal zeker zeggen.'
'Dus je twijfelt.'
'Nee, maar ik denk dat Jezus wel bestaat eh..bestaan heeft. Die is nu natuurlijk ook al heel lang dood. Maar wij vieren zijn verjaardag nog steeds.'
Ik knik.
'Ik vind het trouwens ook erg gek dat Sinterklaas niet bij de kinderen in Portugal komt, terwijl dat naast Spanje ligt.'
'Ik heb toch al een paar keer uitgelegd dat Sinterklaas een Nederlandse traditie was.'
'Traditie, traditie, traditie. Dat zeg je steeds!' zegt Jeetje boos. 'Traditie! Maar waa-ròm?'

Intussen op de vloer sleept ene Deetje zich voort. Aanhoudend roepend: 'Mamamamèm, mamamamèm! Mamamamèmèmèm!'
Het volume steeds iets opschroevend. Dit betekent dat ze het ergens absoluut niet mee eens is.

Kortom: Het belooft weer een uitdagend jaar te worden. Voor ons, gewone stervelingen.