Werk ze

'Die is kapot.' De schoonmaker zwaait met de nieuwe plumeau. Heel IJburg heb ik afgezocht naar het ding. Met Fabio's strenge stem in mijn hoofd. Voor vandaag moest ik 'm hebben. Zoals ik van hem ook een goedkope, plastic wc-borstelhouder aan moest schaffen. Die ik - godzijdank - nog op tijd vond.
'O jee,' zeg ik. 'De plumeau.'
'Ik heb de plumeau niet stukgemaakt.' Hij zegt het twee keer achter elkaar.
'Dat dacht ik ook helemaal niet,' zeg ik.
'Dan moet jij die ruilen,' zegt hij.
'Nu?'
Het blijft even stil.
'Nou, ik doe het deze keer wel met deze,' zegt hij.
'Gelukkig! Dan ga ik nu aan het werk, hè?'
'Is goed. Werk ze, Elkie.'
'Jij ook. Werk ze, Fabio.'

'Elkie?' roept hij na een tijdje.
'Ja?' Ik loop naar het trapgat. Hij staat bij de eerste traptrede met een dweil in zijn hand.
'Heb jij de mop soms gebruikt deze week?'
'Ja?'
'De mop is nog vies.'
'Sorry, de kindjes hadden iets gemorst. En toen moest ik dweilen en toen...'
'Jij moet 'm niet terugzetten met de mop omlaag, maar met mop de omhoog.' De schoonmaker kijkt me aan.
'Ik zal de dweil nooit meer gebruiken.'
'Beter niet,' zegt hij.
'Sorry.'
'Is goed.'
'Werk ze, Faab.'
'Jij ook, Elkie.'