Voor onze deur stoppen elke dag touringcars vol Japanners of andere toeristen. Ze stappen uit om onze straat te fotograferen. Het is wel heel bijzonder als je in zo'n straat woont. Maar de toeristen staan altijd met hun ruggen naar ons huis gekeerd. Ze maken foto's van de overkant. Honderden foto's.
Deze vakantie zat er een andere familie in ons huis. Nu sturen ze ook enkel vakantiefoto's van de overkant van onze straat.
Gisteren dronken we een borrel in zo'n huis aan de overkant. 'In het begin zwaaide ik altijd als ik de lens op mij gericht zag,' zei de gastvrouw, 'maar daar ben ik wel mee opgehouden.'
Aan de overkant ontwaarde ik ons huis tussen de andere eendere huizen. Toen we weer terug waren, viel mij de imperfectie hier op, de witte muren, en dat de gordijnen zo stroef liepen.
'Och, een beetje troep heeft ook iets ongedwongens,' zei iemand die vandaag bij ons op bezoek was.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten