Jeetje en ik zijn met Pinksteren geboren. Zij op een eerste en ik op een tweede pinksterdag. De nederdaling van de heilige geest. Man is een paaskindje. Opstanding uit de dood. Dus we hebben wel iets met de Christelijke dagen.
Ze zijn net vertrokken. In korte broekjes, met een pet op het hoofd, een emmertje in de hand en boterhammen in de tas. Op weg naar het meertje. Het pinksterbloempje en het paaskindje. Vanuit het bovenraam zag ik ze gaan.
Ik zit hier in joggingbroek. Moet van alles opschrijven, blijkbaar. Ik weet ook niet van wie, of waarom. Had ik een paar weken geleden nog heel existentiële zaken aan mijn hoofd, nu maak ik me net zoveel zorgen over de grijze haren die opspringen en de verhalen die nog niet geschreven zijn.
Zeg, waar blijft die heilige geest nou?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten