Jeetje komt elke dag een beetje gehavend thuis uit school. Met verwarde haren en een zwarte viltstift tekening op haar gezicht, 'ja, een jongen met sportschoenen duwt mij steeds en hij heeft op mijn gezicht getekend,' 'wat zeg jij daarvan?' 'niks' 'en wat zegt de juf?' 'die had het niet gezien'.
Haar schoenen in geitenpootjes aan haar voeten 'hebben jullie gym gehad, Jeetje?' 'hoe weet jij dat?'
Een hele volle drinkbeker in haar tas, 'die kreeg ik niet open' 'dat kun je dan aan de juf vragen' 'ja maar toen ik het vroeg, liep ze net weg.'
Ze zit voor me aan tafel. Met haar camouflage gezicht. Verder heelhuids geretourneerd van het oorlogsgebied. Ze speelt met een denkbeeldig vliegtuigje en drinkt voorzichtig van haar warme chocolademelk.
Het echte leven is begonnen voor Jeetje. Ze redt het wel.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten