Vlak boven mijn hoofd

Ik loop tegen het einde van een verhaal en meestal droom ik dan wel hoe het afloopt, dus op dat punt bevond ik me vannacht. Als ik plotseling wakker schrik. Door de voetstappen. Vlak boven mijn hoofd. Met grote passen loopt er iemand over het grind.
'Ach, dat moet een poesje zijn geweest,' mompelt man.
'Dat was zeker geen poesje.'
'Een vogel dan.'
'Het was een mènz,' zeg ik. 'Een menz.'
Daar heb je de voetstappen weer. Het zijn onmiskenbaar mensen die boven ons hoofd heen en weer lopen. Of het moeten poezen van tachtig kilo zijn. Man gaat op z'n knieën zitten, tilt het rolgordijn een stukje op. Er staan steigers tegen ons huizenblok. Waar overdag de Spanjaarden aan het werk zijn.
'Ach ja, dat zijn de Spanjaarden natuurlijk,' zegt hij en laat zich - plop - achterover vallen. Om verder te slapen.
'De Spanjaarden werken vaak. Maar de Spanjaarden werken niet om drie uur nachts,' zeg ik. 'Weet je?' fluister ik. 'Ik ben zo bang dat de menzen zich dadelijk door ons dakraam naar binnen laten zakken.'
'Ik moet de politie bellen,' zegt man. Als hij naar beneden loopt om de telefoon te pakken, maak ik het raam open. Er klauteren twee kerels langs de steiger naar beneden. Ik kan de ene net niet aan zijn blonde haren naar boven trekken.
'Hee, idioten!' roep ik. 'Wat zijn jullie op ons dak aan het doen?'
'Gewoon even kijken,' zegt de blonde. 'Hoe het er daar uit ziet.'
'Vind je dat normaal? Ik word wakker van het gestamp boven mijn hoofd.'
'Nou, ik heb heel zachtjes gelopen,' zegt de blonde verontwaardigd.
'Dat is niet waar! Jullie stampten als olifanten. Het plafond zakte haast naar beneden.'
Of de vent die 's nachts over ons dak loopt nou gestampt heeft of niet, het zou er niet toe moeten doen. Ik hang ver uit het raam in mijn hemdje. Ik schreeuw als een viswijf. De blonde is heelhuids op de stoep beland. Ik zou hem kunnen bespugen.
Of een boek op zijn hoofd gooien. Het lijkt ook de balkonscène van Romeo en Julia wel. En zijn maat staat daar maar aan zijn mouw te trekken, die wil weg. Maar de blonde is met mij in conclaaf over of hij nou gestampt heeft of niet. Tot vervelends toe.