Weer niet geschreven.

Na het vierde verhaaltje wil Jeetje er nog één.
'Nee, want je bent vier jaar en dan krijg je vier verhaaltjes.'
'Als ik vijf ben, krijg ik vijf verhaaltjes hè?'
'Ja,' zeg ik. 'Maar hoe moet dat nou als je tien bent?'
Jeetje schiet rechtop in bed. Haar gezicht gefronst. 'Maar als ik tìèn ben kan ik toch wel zelf lezen? Dan hoef jij mij hoop ik niet meer voor te lezen?'
'Dan kun je absoluut lezen,' zeg ik snel. 'Misschien vind je het dan nog wel leuk als ik je af en toe voorlees? Voor de lol?'
Jeetje zakt weer terug in bed. Maar de frons zit nog op haar gezicht. Ze zit nu midden in haar tweede wenweek op school. Ze heeft de Nachtwacht al gezien. Met de hele klas kleuters naar het rijksmuseum getramd. Allemaal leuk en wel, maar er is nog steeds niets geschreven. En dat zit haar behoorlijk dwars. Wat is de bedoeling van die school nou eigenlijk?
'Ik heb helemaal niet geschreven,' zei ze na dag één.
'Mam, ik heb wéér niets geschreven,' zuchtte ze gisteren. En ze smeet haar rugzak, met een lekkende beker erin, in een hoek.