Samen met zijn moeder staat hij al voor het hek van haar school te wachten. Daarachter zijn de kleuters nog buiten aan het spelen. Jeetje zit alleen in de zandbak te rommelen. Hij steekt zijn voet door het hek.
'Mijn voet is al vier,' zegt hij.
Ze kennen elkaar van de crèche. Hij is erg groot en sterk maar toch nog net geen vier. Al een hele week heeft hij een cadeautje voor haar klaarliggen. Een doosje met zelf verzamelende glinster hartjes, sterretjes, een armbandje en een zakdoekje waarop een pasgetrouwd stel bovenop een taart staat afgebeeld. Zodra Jeetje in de gaten krijgt dat hij er is, rent ze naar het hek. Ze wil naar het deurtje lopen maar de juf houdt haar tegen.
'Ik mocht er niet uit. Ik zag hem. Ik wilde hem een kusje geven,' zegt ze later.
Binnen, voor de deur van haar klaslokaal, wachten we tot de kleuters er uit komen. Als Jeetje in de deuropening verschijnt, rent hij naar voren en omhelst haar. Ze staan in een lange omhelzing en veroorzaken zo een verkeersopstopping. Dan tilt hij haar op en sjouwt haar zo de gang door, de school uit. Naar buiten. Jeetje laat zich dragen.
Hordes ouders kijken de twee kleuters na.
vrijdag 19 juni 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Wat lief!!
Wat een Vriend!
Wat een Vriendschap!
Een reactie posten