De man fietste op een herenfiets met achterop twee handige fietstassen met reflectie. Hij had een groot hoofd en afhangende wangen. Zijn ogen stonden droef onder zijn licht beslagen bril. In het kinderstoeltje voorop zat zijn dik ingepakte zoontje. Met een reflecterend helmpje op. De man zelf droeg ook een grote plastic fietshelm over zijn muts. De bandjes te strak onder zijn kin vastgebonden. Had zijn vrouw die vanochtend aangetrokken?
Moest hij de helm op van zijn zoon? 'Als papa geen helm opzet, hoef ik 'm ook niet op!' had het jongetje gestampvoet. En dat risico wilden ze niet lopen.
Dus daar fietsten vader en zoon op deze mistige natte, novemberochtend. Op weg naar de crèche. En toen ik mijn hand naar de man opstak, zwaaide hij niet terug. Hij hield beide handen aan het stuur.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten